تیم مهندسی آنامیس کلیه امور گودبرداری و طراحی و اجرا سازه نگهبان در تهران و اطراف تهران را از طراحی تا اجرا با بهترین قیمت ها انجام می دهد.
لازم به ذکر است به علت گستردگی و رابطه تنگاتنگ آنامیس با تولیدکنندگان و واردکنندگان، تهیه تمامی مصالح به صورت دست اول و با بهترین قیمت صورت می گیرد. برای تماس با ما فقط کافی است بر روی شماره بالا کلیک کنید.
در ادامه شما را به خواندن این مقاله دعوت می کنیم:

بطور کلی عملیات خاکی شامل کلیه کارهای لازم برای تمیز کردن بستر و حریم ساختمان از درختـان و ریشه گیاهـان، برداشـت خاکهـای نـامرغوب، خاکبرداری و گود برداری، خاکریزی و کوبیدن خاک و در نهایت انجام کارهای حفاظتنی به منظور انجام عملیات فوق میباشد.

شناسایی زمین و انواع خاک

ساختمانی که می سازیم بر روی بستری از خاک قرار می گیرد، لذا شناسایی آن از اهمیت فراوانی برخوردار می باشد. خاک به عنـوان یـک تـوده نامتجـانس و نتیجـه عمـل فرسایش و هوازدگی دانههای کانی است که یا به هم پیوسته اند و یا به طور ضعیف به هم چسبیده اند. این توده به همراه خود فضاهایی خالی دارد که ممکـن اسـت محتـوی آب هوا و یا مواد ارگانیک با درصد مختلف باشند.

عوامل مؤثر بر تاب تحمل خاک

عوامل مختلفی که ظرفیت باربری (تاب تحمل خاک) را تحت تأثیر قرار می دهند، به شرح زیر میباشند:

۱ ـ وزن مخصوص خاک

آزمایش ثابت نموده است که به طور کلی خاکهای درشت دانه می توانند بر اثر تراکم به وزن مخصوص بیشتری نسبت به ریزدانه ها دست یابند و به طور کلی می توان گفت هر عاملی که باعث کاهش وزن مخصوص خاک گردد، تـاب تحمـل خـاک را نیز کاهش خواهد داد.

۲ ـ شکل ذرات خاک

شکل ذره ای که خاک از آن تشکیل شده است عامل مهم دیگری می باشد که بر استحکام و مقاومت مصالح خاکی اثر می گذارد. ذرات خاک به اشکال زیر قابـل بررسی هستند؛

دانه های سنگی نیمه گوشه دار : دانه هایی هستند که بر اثر فرسایش و هـوازدگی نه چندان طولانی، گوشه ها و لبه های تیز آنها ساییده شده اند و در مجموع از نظـر قـواره خیلی بی قاعده اند و سطح صافی هم دارند.

دانه های سنگی گوشه دار: این دانه ها به علت دندانه دار بـودن، خاصی قفل و بست بیشتری بین همدیگر خواهند داشت. خیلی بی قاعده اند و سطح صافی هم دارند.

دانه های سنگی نیمه گرد: دانه هایی هستند که هوازدگی تا حد پیشرفته ای در آنها اثر کرده است و در نتیجه از نظر شکل و ذرات بی قاعده اند و گوشه های تیز ندارند، ولی مقداری سطوح صاف دارند. ایـن نـوع مـصالح معمـولاً در بستر رودخانـه هـا یافت می شوند.

دانه های سنگی گرد : دانه هایی هستند که تمام گوشه های آنها محو شده و فقط مقدار کمی بی قاعدگی در قواره آنها باقی مانده است. ذرات این مصالح شبیه گلوله هایی با قطرهای مختلف می باشند. دانههای گرد معمولاً در کنار رودخانـه هـا و یا در سواحل دریاها مشاهده می شوند.

دانه های گرد کمترین مقاومت و دانه های گوشـه دار بیشترین مقاومت را در خاک ایجاد می کنند.

دانه بندی خاک

دانه بندی خاک نیز از جمله عوامل مؤثر بر میزان تاب تحمل خـاک است. هـرانـدازه طیف دانه بندی خاک تکمیل تر باشد، امکان تراکم پذیری و قفل و بست بین ذرات خاک بیشتر و وزن مخصوص آن افزایش می یابد.

خاک با دانه بندی خوب خاکی است که ذرات کوچکتر فضاهای خالی بین دانه های بزرگ را پر کند. چنین مخلوطی در اطراف مصالح درشت دانه فضاهای خالی کوچکتری خواهد داشت که به ناچار با مصالح ریزدانه پر خواهد شد و بالاخره این عمل باعث ایجاد فضاهای خالی کوچکتر و در نتیجه افزایش وزن مخصوص خـاک و نهایتاً افـزایش تـاب تحمل خاک خواهد شد.

اثر رطوبت بر خاکها

به طور کلی به دلایل زیر، خاکهای درشت دانه کمتر از خاکهای ریزدانـه تـحـت تـأثير رطوبت قرار می گیرند:

خاکهای درشت دانه فضای خالی بیشتر و بزرگتری دارنـد و بـه طـور کلی می توان گفت سریعتر زهکشی میشوند. در ضمن این نوع خاکها آب را به مقدار زیاد در خود نگه می دارند، حتی اگر مستقیما روی سفره آب زیرزمینی قرار گرفته باشند. ب ـ ذرات شن و ماسه در مقایسه با رس درشت تر بوده و از لحاظ وزن و نسبت به قشر رطوبتی که ممکن است آنها را بپوشاند، سنگین تر هستند، از طرف دیگر ذرات ریز میکروسکوپی یک خاک ریزدانه به قدری کم وزن هستند که آب داخـل فـضاهای خالی اثر قابل توجهی بر آنها می گذارد.

خاکهای رسی تحت تأثیر تغییرات رطوبت، مقدار زیادی تغییر حجـم می دهند به عنوان نمونه می توان ترکهای حاصل از انقباض را در کف یک مرداب پس از خشک شدن (کاهش رطوبت) نام برد.

خاکهای رسی دارای دو خاصیت عمده به شرح زیر میباشند :

الف ـ تورم یا افزایش حجم بعد از جذب آب.

ب ـ از بین رفتن مقاومت در اثر بهم خوردگی بافت اولیه خاک هراندازه میزان خاک رس در زمین بیشتر باشد، امکان نشست های نامتقارن ساختمان احداث شده و در نتیجه احتمال بروز ترکها در دیوارهای پیرامونی و سایر اجزای ساختمان بیشتر می گردد. این ترکها معمولاً به صورت مورب و تحت زاویه ای در حدود ۴۵ درجه در ساختمان ظاهر می گردند.

انواع زمین

زمینها را بر حسب وضعیت طبیعی به دو دسته زمینهای خاکریزی شده (یا مصنوعی) و زمینهای طبیعی تقسیم می کنند :

الف ـ زمینهای خاکریزی شده (مصنوعی)

این زمینها که لایه های روئین آنها تا عمق زیادی از خاکهای حاصله از گودبرداری و خاک برداری زمینهای دیگر تشکیل شده است، و اصطلاحاً به آنها زمینهای خاک دسـتی گفته می شود، از نامناسبترین انواع زمین برای احداث ساختمان می باشـد. ایـن زمینهـا حتی با گذشت سالها از عمر آنها، نمی توانند همانند زمینهای طبیعی (دست نخورده) و مقاوم قابل اعتماد باشند.

ب – زمینهای طبیعی

این زمینها خود بسته به جنس خاک و دانه بندی به چند دسته تقسیم می شوند:

زمینهای ماسه ای: این زمینها که از ماسه نرم و به قطر نسبتا زیاد تشکیل شده اند، در صورتیکه خشک بوده و در سطح افقی قرار گرفته باشند می توانند فشاری در حدود ۱ / ۵ کیلوگرم بر سانتیمتر مربع را تحمل نمایند. این زمینها در حالت مرطوب و یا هنگامیکه در شیب قرار گرفته باشند، مناسب ساختمان سازی نخواهند بود.

۲ – زمینهای شنی : قسمت اعظم مواد متشکله این نوع زمینها شن می باشد. اگر طبقات و شنهای متشکله این زمینها بهم چسبیده و محکـم شـده باشند به زمینهای دجی معروف می باشند که در این حالت برای ساختمان سازی مناسب بوده و قابلیت تحمل فشار نسبتا بالایی را خواهند داشت، ظرفیت باربری این زمینها بستگی به میزان فشردگی دانه های شن به یکدیگر و سختی زمین دارد و گاهی تا ۴ / ۵ کیلوگرم بر سانتیمتر مربع بالغ می شود.

۳ – زمینهای رسی : قسمت عمده مواد متشکله ایـن زمینهـا خـاک رس است این زمینها در حالت خشک و بـا دانـه هـای بـهـم فشرده، زمینهای مناسبی بـرای ساختمان سازی هستند و می توانند بر حسب سختی زمین فشاری تا ۴ / ۵ کیلوگرم بر سان تر مربع را تحمـل نماینـد. ایـن زمینهـا در حالت مرطـوب و آبـدار مناسـب ساختمان سازی نمی باشند.

۴ ـ زمینهای سنگی : چنانچه زمین از سنگ یکپارچه و یا تخته سنگهای بزرگ تشکیل شده باشد، زمین بسیار مناسبی برای احـداث ساختمان خواهـد بـود. زمینهای سنگی قادر به تحمل فشارهای زیادی میباشند. معمولاً در محاسبات حدود مقاومت سنگ را به عنوان مقاومت زمین در نظر می گیرند. بایـد دقـت نمـود کـه هـر نـوع زمین سنگی مناسب ساختمان سازی نمی باشد. زیرا بعضی سنگها نیز سنگ گچ در مجاورت آب اضافه حجم پیدا می کند، که به همین دلیل برای احداث ساختمان به هیچ عنـوان مناسب نخواهند بود.

خاک رس در اثر جذب رطوبت افزایش حجم پیدا کرده و اصطلاحاً متـورم می گردد، که این فرآیند سبب حرکت دادن و بلند کردن ساختمان خواهـد شـد. مثال روشنی در این زمینه برج پیزا است که در واقع نشست نامتقارن خاک زیر پی (ناشی از تورم خاک) سبب کج شدن آن شده است.

شناسایی زمین

در هر مکانی که ایجاد یک بنا یا ساختمان یا هر نوع تأسیسات مهندسـی مـوردنظر باشد قبل از هر اقدامی باید مرحله شناسایی خاک و عـوارض موجـود و همچنین تهیـه نمونه از محل انجام پذیرد. شناسایی زمین محل احداث ساختمان که برنامه آن توسط مهنـدس ژئوتکنیک تدوین می گردد، به منظور مشخص شدن موارد زیر صورت می گیرد :

۱ – تشکیلات زمین شناسی لایههای زمین، و موقعیت فضایی عوامل مختلف (از قبیـل حفرات، مسیر قنوات، چاههای فاضلاب و …)

۲ – تشخیص نوع زمین شناسی و فیزیکی – مکانیکی لایههای خاک تحت اثـر میـدان تنشهای حاصل از احداث ساختمان، در داخل گستره ژئوتکنیکی تحت حفاظت.

۳ – بررسی گزینههای مختلف برای پی و تعیین عمق پی.

۴ – مسائل و مشکلات احتمالی در رابطه با ساختمانها و سـازه هـای مجـاور در موقع گودبرداری، پی کنی و اجرای سازه جدید.

۵ ـ تعیین سطح آبهای زیرزمینی.

عملیات شناسایی زمین با حفر یک سری چاههای شناسایی موسوم به چاه گمانـه و با بررسی گودالها و مناطق حفاری شده موجـود انجـام می پذیرد. این گمانه زینهـا از حفاریها، آزمایشهای در محل و برداشت نمونه به منظور بررسی و تحلیل در آزمایشگاه تشکیل شده است. ژرفای گمانهها بایـد بیشتر از ژرفایی باشـد کـه پـی هـا بر آن اثـر می گذارند و تغییر شکلهای حاصـل، امکـان بـروز اختلالاتی در پایـداری بنـا را فـراهم می آورد. مستقل از خطرات وجود ناهنجاریهای طبیعی یا مصنوعی (حفره و غار، منـاطق سست و تراکم از دست داده، مناطق ریزشی یا خاکریزهای دستی و …)، ژرفای گمانـه هـا باید از ژرفای سطوح لغزش محتمل بیشتر باشد. منظور از سطوح لغزش محتمل، سطوح لغزشی است که در اثر تغییرات موقتی یا دائمی پستی و بلنـدیهای طبیعی و شرایط هیدرولیکی منطقه امکان فعال شدن داشته باشند.

• تعداد گمانهها تابع عوامل زیر است :

۱ – گستردگی محیط ژئوتکنیکی تحت حفاظت و ناهمگنی زمین در اعماق

۲ – حساسیت سازههای مورد احداث نسبت به نشستهای نامساوی.

محل گمانه ها در ساختمانهای کوچک معمولاً در محل پی انتخاب می گردد تا از خرج اضافی ظاهری ناشی از گمانه زنی جلوگیری شود. این کار به علت آنکه غالباً عمـق گمانهها از عمق پی بیشتر است باعث میشود که در موقع پی سازی حجم اضافی گمانه را با مصالحی نظیر بتن پر کنند، که این عمل علاوه بر خنثی شدن صرفه جویی مختصر قبلی، باعث عدم یکنواختی نشست ساختمان می گردد. به همین علت: توصیه میشود محل گمانه ها خارج از خط ۴۵ درجه از سطح باربر پی باشد.

و عمق گمانه ها از قبل قابل تعیین نبوده و تابع مشخصات لایـه هـای خـاک و نوع سازه موردنظر است. معمولاً منظور از عملیات شناسایی تعیین خواص لایه های مختلف بخصوص پیدا کردن یک لایه خاک طبیعی، مقـاوم و قابـل اطمینـان بـرای انتقـال بـار سیستم شالوده بر آن است. این لایه باید دارای ضخامت کافی باشـد، در : غیر اینصورت وجود یک لایه با ضخامت کم که لایههای زیرین آن سست و تراکم پذیر باشـند، بـرای متکی نمودن ساختمان قابل اعتماد نخواهد بود. بطور کلی عمق گمانهها تابع شرایط زیر است :

۱ ـ میزان بارهای انتقالی

۲ – روش انجام حفاری و نمونه برداری.

۳ ـ مشخصات و موقعیت لایه مقاوم موردنظر.

عمق متداول گمانهها بین ۱۰ تا ۳۰ متر بوده و در شرایط معمولی عمق حداکثر آنها به ۴۰ تا ۵۰ متر می رسد. در طرح پیهای منفرد حداقل عمق گمانه تا ۳ برابر عرض پی یا ۵۰ متر و در پیهای گسترده تا ۱ / ۵ برابر عرض پی میباشد. در مورد پیهای عمیق (شمعها)، لازم است ژرفای شناسایی، دست کم ۷ برابر قطر شمع، که در هر صورت نباید از ۵ متـر کمتـر باشـد، پایین تر از نوک شمع ها ادامه یابد. در نظر گرفتن اثرات ناشی از گروههای شمع ممکن است ژرفای شناسایی را باز هم بیشتر کند.

عملیات زهکشی خاک

هدف از عملیات زهکشی خاک، پایین آوردن سطحی است که در آن جا آب بـه طـور طبیعی در عمق زمین وجود دارد. این سطح را اصطلاحاً سطح ایستایی می نامند. از دیگر مزایای زهکشی می توان از افزایش استحکام خاک و کاهش رطوبت زمین نام برد.

در صورت وجود آبهای سطحی و حرکت آبهای زیرزمینی در سطوح بالا و | لزوم زهکشی، باید زهکشی در اطراف ساختمان تا زیر عمق یخبندان انجام گیرد. پایین ترین عمقی از خاک که آبها و رطوبت آن عمق در سرمای ناشی از سردترین روز سال منجمد می گردند را عمق یخبندان می گویند. بدیهی است این عمـق بستگی به آب و هوای آن محدوده دارد.

لوله های زهکشی به صورت مشبک یا متخلخل میباشند و به صورت خشک (بـدون ملات) به همدیگر متصل می شوند. لوله های متخلخل آب را از طریق جداره خـود جـذب کرده و بدین ترتیب مانع از عبور ذرات ریز خاک یا لجن میشوند. در لوله هـای مـشبک، شبکه لوله به سمت پایین قرار می گیرد و آب با به جا گذاشـتن گل و لای در قسمت پشت، در داخل لوله بالا می آید. حداقل شیب لولههای زهکشی ۰ / ۰۲ مـی باشـد. عـرض کانالی که لوله زهکشی در آن قرار داده میشود، باید حداقل ۱۵ سانتیمتر بیشتر از قطـر خارجی لوله باشد.

آبی که در اثر خاصیت موئینگی خاک بالا می آید قابل زهکشی نیست، لیکن می توان با استفاده از یک لایه زهکش (یک لایه شـن و ماسه) از حرکت ذرات آب به طرف بالا جلوگیری نمود.

نقاط نشانه و مبدأ برای پیاده کردن قسمتهای مختلف پروژه و تعیین حـدود قانونی کار و همچنین اجرای صحیح کار باید به تعداد کافی نقاط نشانه و مبدأ تعیین گردد. نقاط اصلی نشانه و مبدأ روی پایههای بتنی با رنگ روغنی، مشخص و شمار گذاری مـی شـوند. سـطح مقاطع فوقانی پایه های بتنی حداقل ۱۵×۱۵ سانتیمتر و ارتفاع ایـن پایـه هـا حـداقل ۷۰ سانتیمتر خواهد بود و باید حداقل ۲۰ سانتیمتر از آنهـا بـالاتر از سطح زمین تسطيح شده اجرای عملیات باشد.

برداشت خاکهای نباتی (فرسوده)

محل احداث ساختمان را باید از لایه های خاک حاوی مـواد آلـى شـامل ریـشـه هـای پوسیده گیاهان و درختان و نظایر آن پاکسازی نمود. این گونه خاکهـا بـرای خاکریزها غیر قابل مصرف بوده و باید از تمام قسمتهای عملیات خاکبرداری، گودبرداری و محـل قرضهها، جمع آوری و در محلهای از قبل تعیین شده ریخته شوند. در زمینهای چمنی با پوشش نازک علف، برداشت خاکهای نباتی تا ۱۵ سانتیمتر توصیه می شود، ولی در زمینهای جنگلی عملیات تا برداشت کامل ریشه و کنـده درختان و رسیدن به بستر مناسب ادامه می یابد.

خاکبرداری

آماده کردن برداشت هرگونه مصالح و مواد خاکی، شن و ماسه ای، قلوه سنگی و سنگی، ریزشی و لغزشی، صرفنظر از جنس و کیفیت آنها به منظور تسطیح، شیب بندی و محل پی ساختمانها، ابنیه فنی ، راههای ارتباطی محوطه و تأمین خاک از منابع قرضـه میباشد. عملیات خاکبرداری و رگلاژ سطوح بدون پوشش، باید به طـور همزمـان صـورت گیرد. کارهای بعدی باید بلافاصله پس از خاکبرداری اجـرا شـود و در هـر حـالـت نبایـد سطوح خاکبرداری شده بیش از ۷۲ ساعت در معرض عوامل جوی و بـاران قرار گیرند. در هنگام عملیات خاکبرداری باید دقت نمود تا از هرگونه خاکبرداری اضافی جلوگیری به عمل آید. در صورت انجام خاکبرداری اضافی توسط پیمانکار (بـدون دستور نظارت)، باید محل موردنظر تا تراز و رقوم خواسـته شـده بـا مـصالح مناسب و یا بتن دستگاه سازگار با خورندگی خاک و حداقل بتن رده ۱۵ ( C15 ) به هزینه پیمانکار ترمیم و رگلاژ شود.

چنانچه عملیات خاکبرداری محل کانالها بـرای کارگزاری لولـه و کابـل توسط ماشین صورت می گیرد، باید عملیات خاکبرداری تا ۱۵ سانتیمتری عمق نهایی، اجرا و بقیه عملیات برای تسطیح و رگلاژ کف کانال با دست صورت گیرد.

پی کنی و گودبرداری

منظور از پی کنی و گودبرداری، انجام عملیات خاکی برای کندن محل پی : ساختمانها و دیوارهای حایل، لولهها، پایه پلها در محوطه ساختمانها و نظایر آن با دست و یـا بیـل مکانیکی (یا وسایل مشابه) طبق رقوم مندرج در نقشههای اجرایی و به دستور دستگاه نظارت می باشد. پی کنی در سطوح قائم محدود به فضای پیرامون خارجی پی ها و در سطوح افقی محدود بین رقوم زیرین بستر پی و رقوم زمین طبیعی یا زمین تسطیح شده نهایی میباشد. پی کنی بیش از ابعاد افقی و عمـودی تعیین شده در نقشه هـای نباید اجرا شود. در صورتیکه نتوان از جبهه خاکبرداری شده برای اجرای کارهای بتنی استفاده نمود و بستن قالب برای اجرای پی اجتناب ناپذیر باشد، می توان با تأیید دستگاه نظارت به میزان مورد نیاز و حداکثر تا ۷۰ سانتیمتر در پایین ترین نقطه به ابعاد پی کنی اضافه نمود.

چنانچه عملیات گودبرداری با ماشـيـن انـجـام شـود، گودبرداری باید تا ۱۵ سانتیمتری رقوم نهایی و ۱۵ سانتیمتر اخیر با دست برداشـته و طبـق رقـوم و شیبهای داده شده در نقشه های اجرایی، تنظیم و رگلاژ شود.

حفاظت گود در برابر عوامل جوی

ریختن بین پاکیزگی یا بتن شالوده باید به مجرد اتمام عملیات گودبرداری صـورت گیرد. پاره ای از خاکها، مانند مارنها، که در زمان پایان عملیات گودبرداری مقاومتی کافی و مناسب دارند، نسبت به عوامل جوی حساسیت نشان می دهند و در اثر ریزش آب مانند شیست هـا، خاصیت تـورقی دارند و در مجاورت هـوا پوسته پوسته شـده و از باران بر آنها بعد از چند ساعت گل شده و کاملاً سست میشوند. برخی خاکهای دیگر، جدارهای گود جدا میشوند. رسها و مارنها و لایهای خشکیده نیز از جدارهای گود جدا میشوند. به منظور پیشگیری از مشکل فوق و جلوگیری از در معرض هـوا قـرار گرفتن زمینهای قابـل تـورم، مـی تـوان روی قسمتهای گودبرداری شـده را بـا مـلات ماسه و سیمان اندود کرد و یا با ورق کلفتی از پلی اتیلن متناسب با شرایط سطح زمین، روی آن را پوشاند.

ناهمگنی خاک زیر شالوده

تمامی عواملی که در کف گود به آن برخـورد مـی شـود مانـد سـنگها، شـالوده هـای قدیمی و به طور کلی هرگونه عدسی زمین مقـاوم که احتمـال تـشکیل نقـاط سخت دیگری هم می توانند به کار گرفته شوند. تمامی بخشها و عدسیهای با قابلیـت تـراکم نوع آن، باید متراکم کرد تا معیارهای کلی باربری نقصان نیابد. راه حل دیگر، جایگزینی موضعی را در زیر شالودههای گسترده و شالوده های نواری پدید می آورند باید تا عمقی مناسب برداشته شوند تا از ناهمگنی در زیر شالوده اجتنـاب شـود. راه حلهای مناسب بیشتر از زمین طبیعی مجموعه را باید در شرایط یکسان بهسازی یا جایگزین کرد تا زمین پی از همگنی کافی برخوردار شود. خاک جایگزین را، در صورت لزوم و با توجه به بخشهای برداشته شده با بتن کم عیار است.

خاکریزی

به طور کلی مصالح مناسب برای خاکریزی، بایـد از مصالح حاصـل از گودبرداریها و خاکبرداریهای پروژه تامین شـود. تمـامی خاکهای رده 1 – A تا 7 – A استاندارد آشـتو AASHTO را می توان بعنوان مصالح خاکریز مورد استفاده قرار داد. خاکهای این گروه به دو دسته کلی به شرح زیر تقسیم میشوند

الف ـ خاکهای درشت دانه : 3 – A – 1 , A- 2 , A

ب – خاکهای ریزدانه : A4- A5-A6-A7

استفاده از خاکهای گچی، نمکی، نباتی، لجنی، زراعـی قـابـل تـورم، قابـل انقباض و خاکهای دارای مواد آلی بعنوان مصالح خاکریز مجاز نمی باشد. در موارد استثنایی و در کارهای کوچک نظیر پشت دیوارها و سازه های فنی میتوان از بتن لاغر و شفته آهکی نیز استفاده نمود.

لایه های افقی باید به صورتی ریخته شود که هر لایه بعد از خاتمه عمل کوبیـدن لایه قبلی ریخته شود. ضخامت این لایه باید به نحوی انتخـاب شـود که پس از عمـل کوبیدن و تحصیل تراکم موردنظر، هیچ گاه ضخامت لایـه تمـام شـده از ۱۵ سانتیمتر

استانداردها و ضوابط اجرایی

ضخامت لایـه خـاکریز قبـل از کوبیـدن در مورد خاکهای ریزدانه نباید از ۳۰ سانتیمتر تجاوز نماید. در مورد خاکهای درشت دانه و مصالح سنگی، حداکثر ضخامت با تأیید دستگاه نظارت تعیین میشود.

خاکهایی که در خاکریزی مصرف م باید در لایههای یکنواخت و با ضخامت ثابت در عرض خاکریزها ریخته شود تجاوز ننماید.

حداقل میزان تراکم خاکریزهای باربر معادل ۱۰۰٪ روش پروکتور استاندارد و یا ٪۹۵ آشتو اصلاح شده میباشد.

حداقل میزان تراکم خاکریزهای پر کننده معادل ۹۵٪ براساس روش پروکتـور استاندارد است.

روی هم افتادگی گذرهای متوالی (در متراکم ساختن خاکریزهای باربر) نباید کمتر از ۳۰ سانتیمتر اختیار شود.

ناهمواریهای خاکریز در محور طولی شمشه ۵ متری، نباید از ۳ سانتیمتر تجـاوز نماید.

۸ – بین آماده سازی بستر و اجرای عملیات خاکریزی، نباید فاصله زمـانی زیادی وجود داشته باشد. خاکریزی باید بلافاصله پس از آماده سازی شروع شود.

نکات کلیدی خاکریزی و گودبرداری

در زمینهای با رطوبت طبیعی می توان گودبرداری تـا عـمـق ۱ متـر بـرای ماسه، / ۵ متر برای خاک رس و ۲ متر برای خاک رس بسیار ۱ / ۲۵ متر برای ماسه رس دار، ۱ متراکم را بدون پایههای ایمنی، سپر و حایل انجام داد.

هراندازه وزن مخصوص خاک بیشتر باشد، ظرفیت باربری آن نیز بیشتر خواهـد ۳ ـ جذب آب توسط زمین یکی از دلایل بسیار مهم نشست ساختمانها و ایجاد ترک بود. در آنهاست. میزان این نشستها بستگی به مقدار خاک رس در ترکیـب مـواد متشکله زمین دارد.

اجرای شالوده ها باید بعد از سالم سازی و خشکانیدن کف گود صورت گیرد. سالم سازی کف گود با روشهای مناسب، از قبیل آب کشی و زهکشی، عملی است.

در حالت زهکشی و تخلیه باید به منظور احتراز از بروز مشکلات زیر، پیشگیریهای لازم به عمل آید

بالا آمدن کف گود در اثر فشار آب، بویژه بعد از توقف تلمبه زنی.

تحلیل عوامل حاصل در طول بررسی مقدماتی و مرحله شناسایی خاکها، به یک جمع بندی کلی، شامل مراتب زیر منجر می شود

تهیـه برشها و نیمرخهای زمین شناسی و ژئوتکنیکی، مطابق بـا نتایج گمانه زنیها و آزمایشها، که معرف موقعیـت فـضایی و ابعـاد عوامـل مختلف و تشکیلات شناسایی شده باشد

دستیابی به مشخصات مختلف خاکها، که برای تدوین طرح و انجـام محاسبات مربوط به آن لازم اند؛

بررسی شناخت جریانهای مختلف آبهای زیرزمینی و سفرههای آب؛ حساسیت لایههای سطحی خاک در برابر یخبندان؛

چگونگی خورندگی خاکها و آبها در برخورد با مصالح ساختمانی پیش بینی شده در طرح؛

بررسی رفتار خاکها در برابـر بارهـای دینامیکی (زلزله، دستگاههای لرزنـده و غیره)، در صورت لزوم.

خاک حاصل از گودبرداری را نباید در فاصله ای کمتر از ۰ / ۵ متـر از لبـه گـود ریخت